Infinite: Darkness Rozdział 3

Dwa dni później, chłodnej nocy Kinga postanowiła, że wybierze się do parku pojeździć na rowerze. Niestety, Basia i Zuza nie mogły z nią pojeździć, ponieważ musiały zostać w pracy i posprzątać. Jeździła w samotności po parku. Jedynie światła ulicznych lamp rozświetlały jej drogę. To był piękny wieczór, lecz niestety chłodny.

*Żałuje, że nie włożyłam czegoś cieplejszego(Kinga)*

Bardzo cieszyła się dzisiejszym wieczorem, lecz troszkę smutno jej było, ze nie mogła go spędzić wraz z przyjaciółkami. Wyszła o późnej godzinie, więc było już pusto w całym parku. Od czasu do czasu spotykała jakiegoś przypadkowego człowieka, ale to była rzadkość. W ten wieczór miał być udany wypad na jazdę po parku...w pewnym sensie. Przynajmniej tak się wydawało do czas, kiedy zjeżdżała z górki. Poczuła się jak ptak. Puściła kierownicę i podniosła ręce do góry. Wiatr powiewał jej krótkie włosy. Zamknęła oczy i zjeżdżała w dół. Po chwili otworzyła oczy i zobaczyła, że przed nią idzie jakiś człowiek na którego zaraz wjedzie.

- Uwaga! – zdążyła jedynie krzyknąć i wpadła prosto w mężczyznę. Uderzyła do przednim kołem i zrobiła salto w powietrzu na swoim rozpędzonym rowerze. Upadla na ulicę i przeturlała się po niej z dwa razy. Obolała podniosła się lekko ku górze i spojrzała na przewróconego chłopaka.

- Przepraszam. Nie zauważyłam cię. Nic ci nie zrobiłam? – kiedy podniósł głowę do góry i spojrzał się na nią prosto w twarz wywołał tym u niej rumieńce na policzkach.

- N-nie... nic mi nie jest. A tobie coś się stało? Twój upadek wyglądał na poważniejszy od mojego.

- N-nie...N-nic mi nie j-jest – ledwo co się wyjąkała z zaskoczenia.

*Nie mogę uwierzyć własnym oczom. (Kinga)*

Podał jej rękę i pomógł jej stać z ziemi.

- Następnym razem uważaj troszkę na to co robisz. Możesz komuś krzywdę zrobić albo sobie.

- D-dobrze. Jeszcze raz przepraszam... czy ty jesteś...? – nie zdążyła dokończyć zdania kiedy on podskoczył jakby ktoś go oparzył ogniem.

- Poznałaś mnie?!  - przestraszony cofnął się do tyłu – Zrobiłaś to specjalnie?!

- Co? Nie. To był tylko przypadek. Zrobiłam to niechcący. Ja...

- Sasaeng są wszędzie!

- Co?! Nie! To nie tak. Ja ni jestem...

- Odejdź ode mnie! – przewrócił się o własną nogę. Kinga była bardzo zdziwiona i nie wiedziała co konkretnie ma zrobić. Próbowała go jakoś uspokoić, ale bez skutku. Wstał i pobiegł przed siebie uciekając z wrzaskiem

- Sasaeng!!

- Baro! – zdarzyła jedynie zawołać. Tak, to był Baro. Tak. Ten z B1A4. Będąc w lekkim szoku i nie dowierzając co się właśnie przed chwilą stało, wzięła rower i wróciła do domu.

 Kiedy zmęczona weszła do domu zawołała.

- Już wróciłam! – zaczęła ściągać buty, kiedy nagle do przed pokoju wbiegła Basia z Zuzą.

- Nie uwierzysz co  się stało! – zaczęła podekscytowana Zuza.

- Musimy ci coś koniecznie powiedzieć – dodała szczęśliwa Basia.

- Ja również muszę wam coś powiedzieć. W parku spotkałam...

- Mamy vipowskie bilety na festiwal Gayo Daejun! – przerwała jej Zuzia nie wytrzymując podekscytowania.

- Serio? Żartujesz?! – nie mogła uwierzyć w to co właśnie usłyszała – Przecież trudno je zdobyć. Zawsze są wykupione już tego samego dnia co są opublikowane informacje w Internecie. Skąd je macie?

- Wątpisz w umiejętności Zuzy? – zapytała rozbawiona Basia. Tak naprawdę dostała je od chłopców z Infinite, kiedy siedziała z nimi sam na sam w aucie tego pięknego dnia, kiedy Woohyun staranował Kingę. Trzy dni później dziewczyny udały się na Gayo Daejun. Były bardzo szczęśliwe z dzisiejszego dnia. Kiedy dotarły na miejsce było tam pełno fanek oraz fanów stojących w kolejce by wejść do środka. Trójka naszych szczęściarek weszły osobnymi drzwiami dla vipów i były pierwsze pod sceną. Zajęły sobie takie miejsce, że były blisko sceny oraz blisko miejsc idoli. Podczas występów świetnie się bawiły. Wspólnie śpiewały i tańczyły. W między czasie obserwowały idoli siedzących blisko nich. Tak bardzo cieszyły się z dzisiejszego dnia. Zuzia odwróciła odruchowo w stronę innych gwiazd i rzekła.

- Dziewczyny! Zobaczcie! – próbowała przekrzyczeć wrzaski rozwrzeszczanych fanek wskazując na Infinite.

- Nie sądziłam że ich też spotkamy – odrzekła Kinga.

- Ja też nie – dodała Basia obserwując uważnie Sunggju. Odwróciła głowę w stronę sceny i uśmiechnęła się do siebie. Po zakończeniu Gayo Daejun fani z biletami vipowskimi udali się za kulisy, żeby spotkać się z swoimi ulubieńcami. Dziewczyny odwiedziły B.A.P, SuJu, 2ne1 oraz Shinee. Miały mało czasu, a chciały jeszcze spotkać B1A4 oraz Infinite. W końcu nasze bohaterki są fankami tych dwóch zespołów w szczególności.

- Budynek jest zbyt wielki, a my nie mamy zbyt dużo czasu, żeby ich razem znaleźć – powiedziała Kinga.

- Proponuje, żebyśmy się rozdzieliły – zaproponowała Basia – Ja pójdę w tę stronę, ty Zuzia pójdziesz tam, a Kinga tam. Jeżeli kogoś spotkacie to wyślijcie sms’a pozostałym, ok? – przytaknęły. Rozdzieliły się.  

 Kinga przemierzając korytarze w poszukiwaniu B1A4 napotkała po drodze jakiegoś chłopaka. Przypominał jej kogoś, lecz nie wiedziała kogo. Zastanowiła się chwilę i nie wiedząc czy ten chłopak jest rzeczywiście tą osobą o której myśli, zawołała.

- Baro?! – chłopak odwrócił się trzymając w ustach hot dog’a. Na widok Kingi rozłupił oczy jakby zaraz miał mu wypływając. Zakrztuszając się kawałkiem bułki krzyknął zdziwiony.

- To znowu ty?! – i uciekł biegnąc przed siebie potykając się o własne nogi. Dziewczyna tylko z szoku rozdzióbała usta. Potrząsnęła głową i pobiegła za nim.

- Baro! Zaczekaj!

- Odejdź!

- Oppa! To nie tak! Ja ci wszystko wytłumaczę!

- Spadaj zboczeńcu!

- Zboczeńcu? Wcale nie jestem zboczeńcem!

- Sasaeng!

- Oppa! Chce tylko porozmawiać!

- Ludzie!... Pomóżcie!... To psychopatka! – skręcił w lewo trafiając w ślepy zaułek.

- O nie, nie, nie! – zaczął panikować.

- Oppa! – usłyszał za sobą.

- Nie podchodź! – złapał za eklerkę i wymierzył nią w nią – Ani kroku dalej.

*Eklerka? Serio? (Kinga)*

- Baro Oppa. Odłóż tą eklerkę.

- Nigdy!

- Odłóż to ciasto i porozmawiajmy jak cywilizowani ludzie.

- Aaaa! – rzucił się na Polkę uderzając ją eklerką w policzek pozostawiając na jej policzku białą... słodką... bitą... śmietanę...

 Spojrzał się na nią czekając na jej reakcję. Spojrzała się tylko na niego i rzekła.

- Buu!! – chłopak przestraszając się jej uciekł z krzykiem.

- Wariatka!

*To nie ma sensu(Kinga)*

 Tym czasem Zuzi nie sprzyjało szczęście. Spacerując po korytarzu usłyszała za sobą krzyki rozwydrzonych nastolatek. Odwróciła się i zobaczyła uciekającego piosenkarza.

- Zuza?!

- Woohyun?!

- Uciekaj!

- Co ty...? – nie zdążyła dokończyć, kiedy staranowały ją fanki. Ledwo uszła z życiem. Jedynie było słychać krzyki fanek „Gwałty! Gwalty!”

*Sasaengi(Zuza)*

 Wstała z podłogi i ruszyła biegnąć w inny korytarz próbując ich wyprzedzić. Jak dobrze ustaliła zaraz Woohyun powinien przebiegać tamtędy. Nagle usłyszała

Gwałcić! Gwałcić!

- O! Są blisko – rzekła do siebie. Po wychyliła się i wciągnęła piosenkarza za ścianę chowając się wraz z nim za stołem z smakołykami. Przestraszony chłopak miał zamiar się wyrywać i krzyczeć, kiedy nagle ujrzał Zuzę. Psychopatki zdążyły tym czasem pobiec w innym kierunku.

- Poszły już? – wyszeptał.

- Tak, droga wolna. Chodźmy – powiedziała pół głosem. Poszli parę kroków, gdy nagle usłyszeli.

- Tam jest! Gwałcić! Gwałcić! – Woohyun złapał Polkę za rękę i zaczął uciekać ciągnąć ją za sobą. Dziewczyna już nie zdarzała za jego krokami. Za szybko biegł.

- Oppa... j-już... n-nie daje rady – przewróciła się. Zatrzymał się i podbiegł do niej.

- Nic ci nie jest?

- Co ty wyrabiasz?

- Staram ci się pomóc.

- Mi nic nie będzie. Ratuj siebie. Szybko! Uciekaj stąd!

- Nie zostawię cię samej! – wziął ją na ręce i przerzucił przez ranię uciekając przed złem.

  Basia szukając Infinite usłyszała jakiś krzyk

- Ludzie!... Pomóżcie!... To psychopatka!

*Czyżby to był Baro? Co za nienormalna osoba go goni tak, że ten biedak jest skłonny do ucieczki?(Basia)*

- Oppaaa! – po chwili ujrzała biegnącą za nim Kingę.

*Ja nic nie mówiłam(Basia)*

Zdezorientowana udając, że nic nie widziała poszła dalej. Nagle usłyszała krzyki fanek.

*Kto tym razem?(Basia)*

Zobaczyła uciekającego Woohyun’a trzymającego Zuzę na ramieniu. Zuzia wisząc na nim wyrzucała z kieszeni kostki masła krzycząc.

- Gińcie Sasaengi!!

 Koreanki przewracały się na podłogę, lecz niektóre wciąż walczyły o swoją zdobycz

*Serio? Kinga, Zuza! A co ze mną? Dlaczego zawsze mam takiego pecha i nigdy nie mogę nikogo znaleźć? Boże! Jeżeli naprawdę istniejesz to proszę! Proszę! Daj mi jakikolwiek znak!(Basia)*

 Zamyślona wpadła na kogoś przewracając się.

- Sunggju?

- Dla ciebie Oppa Basiu.

- Basiu?... znaczy, przepraszam... pamiętasz mnie jeszcze?

- No jakbym mógł zapomnieć? Nie każdy oblewa cię piciem w kawiarni.

- ...

- Śledzisz mnie?

- Co? Ja? Nigdy w życiu!

- Dlaczego ja ci nie wierzę? – mówił do niej kucając przed nią – No nic – wstał i podał jej rękę – Wstawaj – spojrzała się pierw na jego dłoń a potem na jego twarz. Złapała go za dłoń, a on pomógł jej wstać.

- Przepraszam, że nie mogę teraz rozmawiać, ale spieszy mi się.

- Ach... no tak... nie ma sprawy.

- Ale miło cię było znowu zobaczyć – uśmiechnął się wywołując u niej rumieńce – To na razie!

- Pa Oppa!- pożegnała się z nim i lekko zawiedzona poszła przed siebie w stronę wyjścia. Mimo tego rozczarowania pocieszała się tym, że pamiętał ją i powiedział, że miło znów ją zobaczyć. Ok. 10 minut później w końcu znalazła wyjście z budynku.

*Jezu, jak można tak długo szukać wyjścia?(Basia)*

 Rozejrzała się w około, lecz nie spotkała nikogo oprócz jakiegoś chłopka stojącego w kapturze i w czarnych okularach przeciwsłonecznych. Nie wiedząc, która jest godzina podeszła do niego.

- Przepraszam pana. Czy wie pan może która jest...? –nie zdąrzyła dokończyć, kiedy spojrzał się na nią i rzekł.

- Boże! To znowu ty?!

- Oppa?

- Zaczynam się ciebie bać kobieto.

- Przepraszam, nie wiedziałam, że to ty. Co ty tutaj robisz sam?

- Właśnie spóźniłem się na swój bus który miał mnie zawieść prosto pod dorm. Gdyby wtedy na mnie nie wpadła już dawno byłbym u siebie.

- Przepraszam. Tak bardzo mi przykro z tego powodu.

- Nie przepraszaj – nastała chwila ciszy. Niezręczna chwila ciszy. Było jej tak głupio i wstyd. Po chwili rzekł.

- Chodź.

- Gdzie? – zapytała zdziwiona.

- Czegoś się napić. Może coś zjeść... jesteś mi to winna – powiedział żartobliwie uśmiechając się szczerze.

„Dziewczyny nie martwcie się, jeśli nie wrócę do domu na czas. ”